വിസ്മയ ലോകത്തിലേക്കുള്ള കവാടം ഒരു വലിയ പാറ വെച്ച് അടച്ചിരിക്കുന്നു..കടക്കാൻ കുറെ പേരുണ്ട് എന്റെ കൂടെ..എങ്ങനെ പാറ നീക്കും എന്ന് അവരെ പോലെ തന്നെ എനിക്കും അറിവില്ലാരുന്നു…
ഞങ്ങൾക്ക് ചുറ്റുപാടും ചകിരി കിടക്കുന്നുണ്ട്...ചകിരിയിലെ നല്ല നാരുകൾ ഞങ്ങളെല്ലാരും ശേഖരിച്ചു...ബലമുള്ള നാരുകൾ ചികഞ്ഞു കണ്ടുപിടിക്കാൻ സമയം കുറേയെടുത്തു..ഓരോ നാരിനും ആ പാറയെ വലിക്കാനോ ഇളക്കാനോ കഴിഞ്ഞില്ല..എല്ലാ നാരും കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും അത് പൊട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ കുറെ പേർ കല്ലെറിഞ്ഞു..ആ കല്ലുകൾ കൊട്ടാരം പണിയുമ്പോൾ എടുക്കും..ഒരു പക്ഷെ ആ കല്ലുകൾ ആണിതൊക്കെ ചെയ്യിപ്പിച്ചത്..
ഞാൻ മാറി ഇരുന്നു നാരുകൾ ഇടകലർത്തി കോർത്ത് നോക്കി...ഞാൻ തന്നെ കൈ കൊണ്ട് വലിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ അത് പിന്നെയും പൊട്ടുന്നുണ്ടാരുന്നു ...വഴിയിലൂടെ പോകുന്നവർ ഉദ്യമം കണ്ടു നന്നായി പുച്ഛിക്കുന്നുണ്ടാരുന്നു....പക്ഷെ ഈ പോകുന്നവർക്കെല്ലാം കടക്കാൻ അറിവില്ലേലും വിസ്മയ ലോകത്തെ പറ്റി എന്നേക്കാൾ നല്ല അറിവുണ്ട്…അത് കൊണ്ട് എല്ലാം കേട്ടു ...
ചൂടും സമയവും ദൂരവും എന്റെ കൂടെയുള്ളവരെ പിന്നോട്ട് വലിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി...എങ്ങിനെ കോർക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു തരാൻ ആരും ഉണ്ടായില്ല...പാറ നീക്കാതെ പിന്നോട്ട് പോയാൽ മരിക്കുവോളം ആ പിന്മാറ്റം വേട്ടയാടും..ഈ ത്വര കോർക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു...മുങ്ങി മരിക്കുന്ന നിമിഷം നീന്തൽ കൈവശമാക്കുന്ന പോലെ...
അങ്ങനെ ഞാനൊരു വടമുണ്ടാക്കി..ഈ വടത്തിനു ആ പാറയെ നീക്കാൻ കഴിയുമോ എന്നെനിക്കറിയില്ല..കോർത്തതിന് പ്രത്യേക രീതിയോ ഭംഗിയോ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല..പക്ഷെ ഞാൻ ഇപ്പോൾ വലിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ അത് പൊട്ടുന്നില്ല .. ഒരു കാര്യം മാത്രം ഉറപ്പുണ്ട് ഈ വടം ഒരു രാത്രി ഞാനാ പാറയിൽ എറിയും...
Comments
Post a Comment